Da li su posljednja volja i testament Aleksandra Velikog najzad otkriveni poslije više od 2.000 godina Londonski stručnjak tvrdi da ih je našao u drevnom tekstu koji nam je vijekovima bio pred očima, ali je sve do sada smatran ranim djelom fikcije.
Dugo odbacivani testament otkriva Aleksandrove planove za budućnost grčko-persijske imperije, kojom je vladao, gdje je želio da bude sahranjen i ko treba da naslijedi njegovo bogatstvo i moć. Dokazi o njegovoj poslednjoj volji nađeni su u drevnom rukopisu poznatom kao “Aleksandrida”, ili “Roman o Aleksandru”, koja opisuje Aleksandrova legendarna osvajanja.
Najvjerovatnije sakupljene tokom 100 godin
a nakon Aleksandrove smrti, priče sadrže neprocjenjive istorijske fragmente o Aleksandrovim osvajačkim pohodima u Persijskom carstvu. Historičari su dugo vjerovali da je posljednje poglavlje Aleksandride politički pamflet koji sadrži Aleksandrovu posljednju volju, ali su sve do sada smatrali da je izmišljen.
Sveobuhvatna studija stručnjaka Dejvida Granta, međutim, navodi na zaključak da je testament zasnovan na originalnom tekstu, ali da je izmenjen iz političkih razloga. U knjizi “Potraga za izgubljenim testamentom Aleksandra Velikog” Grant iznosi uvjerenje da su najmoćniji Aleskandrovi generali sakrili originalni testament, zato što je za nasljednike odredio svog nerođenog sina Aleksandra IV, koji je bio polu-Azijac, i starijeg sina Herakla.
Oni nisu htjeli da se pomire s tim da vlast pripadne ‘polutanima’, već su se međusobno borili za vlast tokom građanskog rata poznatog kao “Ratovi za nasljedstvo”. Poslije Aleksandrove smrti, uvjeren je Grant, originalni testament je u tajnosti izmijenjen i po nalogu jednog generala dijeljen u obliku letaka, kao “dokaz” da je on legitimni nasljednik.
Ukoliko je Grant u pravu, to bi značilo poništenje 2.000 godina akademskih studija o ovoj temi.
“Propaganda i politički prizvuk pamfleta baca ozbiljnu sumnju na autentičnost testamenta, koji je u nekom trenutku ušao u knjigu priča koje poznajemo kao “Roman o Aleksandru Velikom”, kaže on, dodajući da je testament posle toga bio osuđen da postane bajka.
“Međutim, moja istraživanja me navode na zapanjujući zaključak da je, mada je izmijenjen, zasnovan na originalnom testamentu Aleksandra Velikog.”
Sakrivanje testamenta, kao i tvrdnje da Aleksandar na samrti nije davao nikakva uputstva, ili da je ohrabrio generale da se bore za vlast nad imperijom tako što je na pitanje kome će ostaviti carstvo izgovorio čuvene riječi: “Najjačem!” dali su legitimitet njihovim postupcima, nasilju i savezima u godinama poslije njegove smrti.”
(Global CIR/Agencije)
